inspanningsincontinentie

De meest voorkomende vorm van onvrijwillig verliezen van urine is stress- of inspanningsincontinentie. In tegenstelling tot wat het woord doet vermoeden, speelt psychische stress hierbij geen rol. De term is overgenomen uit het Engels en verwijst naar de druk (in het Engels ‘stress’) die op je blaas wordt uitgeoefend als je:

• lacht
• hoest
• springt
• iets opraapt of tilt

De oorzaak is dat je lichaam (je bekkenbodemspieren, slijmvlies, bloedvaten …) er niet in slaagt je urinebuis goed af te sluiten. Dit is een frequent voorkomend probleem en komt voor in elke leeftijdscategorie, zowel bij vrouwen als mannen. (Bron: Rijnstate)

Bij inspanning, bijvoorbeeld bij springen, hard lachen of niezen, komt er ‘stress’ of druk in de buik en op de bekkenbodem en verliest men urine. Meestal zijn dit druppeltjes of kleine beetjes urine. Elke andere vorm van fysieke activiteit kan het probleem ook uitlokken. De oorzaak van deze vorm van incontinentie is een zwakte van de bekkenbodemspieren die de plasbuis ondersteunen of een zwakte van de sluitspier van de plasbuis zelf. Door de anatomische bouw van het vrouwelijk lichaam komt deze vorm veel vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.

Oorzaken van een zwakke bekkenbodem:

• erfelijkheid
• zwangerschap en bevalling
• langdurig zwaar tillen of zware inspanning
• heel veel hoesten
• menopauze
• oestrogeentekort
• ernstig overgewicht

Gelukkig kan je er ook voor zorgen dat je bekkenbodem (weer) sterker wordt. Andere vormen van incontinentie hebben een andere oorzaak en moeten daarom anders worden behandeld. (Bron: Gezondheid.be)
Risicofactoren om deze vorm van incontinentie te ontwikkelen zijn onder andere zwangerschap en bevallingen, overgewicht en beroepen waarbij je veel moet heffen. (Bron: AZ Sint-Lucas)

In principe zou iedereen in staat moeten zijn om urine op te houden. Of het nu gaat om een paar druppeltjes, of een ongelukje heel af en toe: elk ongewild urineverlies wijkt af van de norm en valt onder de noemer incontinentie. Alleen de impact van het probleem hangt af van persoon tot persoon. De ene vrouw draagt gewoon een verbandje en hecht er verder niet veel belang aan, de ander gaat haar sociale leven aanpassen door bijvoorbeeld te stoppen met sporten of minder intiem te zijn. Dan gaat het veel verder dan enkel een klein ongemak.

Ja, en dat is heel jammer. Slechts de helft van de mensen met urineverlies zoekt hulp bij de huisarts of specialist. En dat terwijl behandeling goed mogelijk is. Vooral vrouwen lopen na de geboorte van hun kinderen jarenlang met dit ongemak rond. Zonde, want soms zijn enkele sessies bij de fysiotherapeut al voldoende. Het trainen van de bekkenbodemspieren is namelijk de belangrijkste en meest effectieve methode om urineverlies door inspanning te verhelpen.

Stressincontinentie verdwijnt bij de meeste vrouwen door de juiste bekkenbodemspieroefeningen te doen. Zo wordt je bekkenbodem sterker. Dankzij de oefeningen worden de bekkenbodemspieren en de sluitspier van de blaas weer sterker en kan je ze beter onder controle houden. Het gaat om de spieren die je gebruikt als je het plassen even onderbreekt (afknijpt). Wanneer je je inbeeldt dat je je plas wil ophouden, dan span je die spieren aan. De buik-, bil-, en bovenbeenspieren moeten ontspannen blijven. Onder begeleiding van een gespecialiseerde fysiotherapeut kun je leren je bekkenbodemspieren bewust te gebruiken, waardoor je ongewenst urineverlies voorkomt of vermindert. (Bron: Gezondheid.be)

Er bestaat een uitgebreid assortiment aan subtiele en discrete bescherming tegen lekkages. Met het juiste hulpmiddel - inlegverbanden, optrekbroekjes of verbanden voor licht urineverlies - kan je weer zorgeloos al je activiteiten uitoefenen.