interview - de stille kracht van veerkracht

Stefanie Veraghtert (35) van The Big C. 

‘Ik kom uit een klein dorpje in de Kempen en was de eerste in mijn familie die naar de universiteit ging. Toen ik na hard studeren en werken als diplomaat aan de slag mocht bij de VN in Parijs, stond ik aan de top van mijn leven. Ik ontmoette Barack Obama, Ban Ki-Moon ... Alles liep op rolletjes.’

aan de top in Parijs

‘Maar fysiek ging het een stuk minder goed. Ik kwam vaak uitgeput thuis en had last van onregelmatige vaginale bloedingen. Ik schreef de klachten toe aan mijn veeleisende job. De huisarts zocht een hormonale oorzaak voor de bloedingen en raadde een andere anticonceptiepil aan. Een eerste bezoek bij mijn vaste gynaecoloog stelde me in eerste instantie gerust. Ook mijn uitstrijkje was in orde. Maar toen er plots weefsel bij de bloedingen zat, gingen de alarmbellen rinkelen. Ik drong aan op een nieuw onderzoek en daaruit bleek dat ik baarmoederhalskanker had met vier uitzaaiingen. Twee daarvan zaten vlak naast mijn aorta.’

5% overlevingskans

‘Wat daarna volgt, bleek de donkerste week uit mijn leven. De diagnose was gesteld, maar ik moest nog een week wachten op vervolgonderzoeken. In mijn hoofd was ik mijn eigen begrafenis al aan het plannen. Daar had ik vrede mee, omdat ik tot op dat punt alles uit het leven gehaald had wat ik wou. Na de onderzoeken gaf de oncoloog in het UZ Leuven aan dat deze kanker behandelbaar was, al was de situatie zeer ernstig. De behandeling gaf me 5% kans op overleven. Het enige wat ik dacht was: ik ga dit overleven. Ik onderging in sneltempo chemo, bestraling en brachytherapie. Ik zag het als een radicale detox, een kuur die alle kanker uit mijn lichaam ging halen. En dat werkte. Ik overleefde het en werd zes maanden later kankervrij verklaard.’ 

gebroken dromen

‘Ik was genezen en kreeg zelfs tal van complimenten over mijn slanke, ‘nieuwe’ uiterlijk. Met wat make-up kon ik goed verbergen welke impact dit alles op mijn lichaam had. Maar mijn reserves waren compleet op. Fysiek en mentaal was ik nog niet de oude Stefanie. En ik realiseerde me dat die waarschijnlijk ook nooit zou terugkomen. Ik wilde mijn job terug opnemen, maar dat bleek te zwaar. Mijn geheugen en concentratievermogen waren aangetast door de behandelingen. Ik moest afscheid nemen van de toekomst die ik voor ogen had. Doodnormale zaken als een job, kinderen of seks waren plots niet meer zo vanzelfsprekend. Ik had enorm veel verdriet, hoe moest ik met zo’n groot verlies verder leven? Vanuit de zorg kwam er geen hulp meer na mijn behandeling. Het ziekenhuis heeft wel mijn lichaam genezen, maar niet mijn leven. Ook begrepen maar weinig mensen dit zware rouwproces. Daarom besloot ik om zelf op zoek te gaan naar mijn levensdoel en naar wie ik was. De kracht van zelfhelend vermogen zit in iedereen. Deze zogenaamde ‘soul searching’ heeft mijn leven gered.’

the Big C.

‘Ik moest mijn leven opnieuw opbouwen. Vanuit deze strubbelingen groeide het idee voor The Big C. Een koffiebar waar jongeren geraakt door kanker elkaar kunnen ontmoeten en re-integreren. Op hun tempo, elk met hun eigen verhaal. In het begin twijfelden veel mensen aan mij. Ze dachten dat een onderneming starten mijn petje te boven ging. Maar ik bleef erin geloven en vond een plek waar The Big C. werkelijkheid kon worden. Eerst op de Karel de Grote Hogeschool in Antwerpen, daarna op de campus van Thomas More in Geel en tenslotte aan de Universiteit van Antwerpen.’

nieuw vuur

‘Voor mij draait het vandaag om veel meer dan een eigen koffiemerk en een koffiebar. The Big C. hoort bij mijn missie om iedereen te helpen om de meest gezonde, gelukkige en geïnspireerde versie van zichzelf te worden. Ondertussen geef ik lezingen en advies aan bedrijven, ziekenhuizen en zorginstellingen. Daarbij streef ik dat patiënten gezien worden als mens, en dat we onze zorg moeten aanpassen aan hun noden. Ook blijf ik streven voor de rechten van deze patiënten. Ik sta bijvoorbeeld volledig achter het recht om ‘vergeten’ te worden als kankerpatiënt. Zodat je tien jaar nadat je kanker hebt gehad, door de bank bijvoorbeeld niet kan geweigerd worden voor een schuldsaldoverzekering. Al kan ik zelf helaas nog niet van dit recht genieten. Want na de baarmoederhalskanker op mijn 26ste, werd twee jaar geleden huidkanker ontdekt. Ik start dus terug helemaal van nul voor een tweede keer.’

mentor

'Ik deel mijn leven heel open met de wereld en merk dat ik spontaan ben uitgegroeid tot een soort mentor voor de mensen die zich herkennen in mijn verhaal. Niet alleen kankerpatiënten, maar ook mensen die op zoek zijn naar veerkracht, motivatie en inspiratie na een zware periode of ziekte. Hoe kan je zelf terug de controle nemen na je ziekte? Hoe krijg je opnieuw een gelukkige geest in een gezond lichaam? Daar wil ik meer mee doen. Veerkracht is belangrijk om terug op te staan. Vroeger dacht ik dat het betekende dat je altijd je beste beentje voorzet. Nu denk ik daar anders over. Ik heb ook slechte agen, dat ik in mijn zetel onder een dekentje wegkruip. Veerkracht is voor mij niet alleen de beste versie van mezelf proberen zijn, maar ook als dat even niet lukt, de slechtste versie graag zien. En zorg voor mezelf dragen op zo’n moment, in plaats van me te schamen of schuldig te voelen. Zo erg is een slechte dag niet, die mag er ook zijn.’